Blogs

Transparantie in transitie

Het transformatieproces in de detailhandel is als het verbouwen van een olietanker op volle zee, waarbij de hele wereld transparant met een webcam meekijkt en “er wat van vindt”. Je houdt de vooruitgang tegen als je tegen een outletcentrum in Zoetermeer bent – vinden sommige Zoetermeerders - of wanneer je tegen het gratis weggeven van alcohol bent in winkels, hoewel 77% van de consumenten geen voorstander is van dat “biertje bij de kapper”. Je bent volgens de Telegraaf (en verzekeraars) een boef als je enkele tientjes vraagt voor ontspiegeling van brillenglazen, maar vergeet dat de hele inmeting gratis is. Is dat allemaal nieuw? Niet echt, maar wel de snelheid waarmee één feit (of was het een mening) zich verspreidt en hoe lang hij daarna op internet blijft hangen. Om markten goed te laten werken, is transparantie een middel om informatieverschillen te voorkomen. Maar het lijkt soms wel alsof transparantie een heilig doel op zich aan het worden is. Misschien komt dat omdat we als winkeliers nog te weinig iemand zijn, waardoor we dreigen iets te worden. Het zit niet in Nederlandse genen om iemand te zijn, want we zijn vooral een team. En boven maaiveld uitsteken en vóór je zaak te staan in plaats van erachter, zit niet in onze volksaard. We hoeven niet uit te leggen aan de consument wat er in een winkel gebeurt. Maar misschien moeten we beter laten zien dat investeren in online, verbouwen van je winkelconcept, omtrainen van winkelmedewerkers, maatschappelijk verantwoord inkopen én winst maken om continuïteit te bieden, complexer is dan verkoop min inkoop is marge.