Blogs

Afgelopen weken vonden rondetafels in de Tweede Kamer plaats over de deeleconomie en over de macht van grote platforms als Amazon, Google en Facebook. Steeds meer dringt zich de vraag op: voor wie ben je er? In het Burgerlijk Wetboek staat dat in het geval van B2C de burger het recht heeft op wettelijke garantie (bovenop de commerciële fabrieksgarantie) en andere vormen van bescherming. We zien echter – los nog van de deeleconomie – handel tussen consumenten onderling opkomen (C2C): burgers runnen een webshop waarbij je denkt dat je bij een webshop koopt, maar als garantie moet worden gegeven, wordt medegedeeld dat het slechts handelsbemiddeling betreft. Als consumenten overigens tweedehands spullen verhandelen, hebben we wel regels, maar als de consument bemiddelt, dan zijn de zaken vaak minder goed geregeld.

Ook wanneer de burger zelf inkoopt bij een groothandel – online of offline – gelden sommige wettelijke rechten niet. Immers, bij de aankoop van een espressoapparaat dat je koopt in een winkelstraat of consumentenwebshop, hoort wettelijke garantie. Als je als ZZP-er datzelfde apparaat koopt bij een groothandel, is alleen de fabrieksgarantie van toepassing.

Er zijn zelfs consumenten die aan bedrijven producten of diensten verkopen (C2B). En denk eens aan het verkopen van reviews … Politiek interessante keuzes: Voor wie ben je er en voor wie moet je wat gaan regelen? Of misschien dat dit het moment is om te ontregelen? Ik denk dat het op dit dossier nog een paar jaar te vroeg is. Europa werk namelijk ook niet echt mee. Maar naarmate de consument meer mogelijkheden krijgt en rechten, horen daar ook verantwoordelijkheden en plichten bij. De burger wil rechten, de consument mogelijkheden. Ooit komen die twee hard bij elkaar.